Praat Engels met `n Britse aksent

Begin met die verskillende stellings van die letter R. Ten eerste moet jy weet dat in die meeste Britse aksent geen rollende R voorkom (behalwe in Skotland, Northumbria, Noord-Ierland en dele van Lancashire), maar nie alle Britse aksent is dieselfde. Byvoorbeeld, `n Skotse aksent klink baie anders as `n Engelse aksent. Moenie die R na `n klinker praat nie, maar spreek die vokaal en miskien iets soos "uh" (Byvoorbeeld, Here "heeuh"). Maak seker in woorde soos "hurry" voordat jy die R met die klinker meng. sê "huh-ree".

• In Amerikaans Engels maak dit nie saak of jy woorde beëindig nie "rl" of "rel" om een ​​of twee lettergrepe uit te spreek, is albei korrek. Dit is nie die geval in die Britse Engels nie. Woorde wat eindig "-rl" soos byvoorbeeld "girl" of "hurl", word altyd uitgespreek as een lettergreep met `n dom R terwyl "squirrel" as "squih-rul" word uitgespreek en "referral" as "re-fer-rul".
• Die uitspraak van sommige woorde is makliker in Engels met `n Britse aksent. Spieël, byvoorbeeld, hoe klink dit "mih-ra". spreek "mirror" nie soos nie "mere"- Britte doen dit amper nooit. In sekere woorde wat op `n W eindig, word dit dikwels met a uitgespreek "r" aan die einde. Die woord "saw" kan byvoorbeeld uitgespreek word as "saw-r", wat in `n sin lyk "Ek het dit gesien!"

Praat die U in stupid en in duty uit met `n ew of "you" klank. Vermy die Amerikaner oo klank-die stelling is stewpid of dikwels ook schewpid, en nie stoopid, ens. Die woord duty word uitgespreek as dewty, of meer dikwels as jooty. In die gewone Engelse aksent word die brief A (soos byvoorbeeld in father) uitgespreek in die agterkant van die mond met `n oop keel - wat hom laat lyk "Arh" klink. Dit geld vir bykans alle Britse aksent, maar in die RP is dit oordrewe. In Suid-Engeland en in die RP woorde soos "bath", "path", "glass", "grass" ook uitgespreek met hierdie klinker (barth, parth, glarss, grarss, ens.). In ander dele van Groot-Brittanje, woorde soos "bath" en "path" eerder soos "ah".

Beklemtoon woorde met swaar konsonante. Praat die T in "duty" ook uit as een T: en nie soos die Amerikaner nie D soos in doody, maak die woord so dewty klanke of iets sagter, soos jooty. Praat die agtervoegsel -ing met `n sterk een G uit, maak dit liewer -ing dan as -`n klink. Maar soms word dit ook verkort in soos in lookin.

• Die woorde menslike wese word uitgespreek in sekere streke as hewman wees of yooman been, maar die stelling hewman bye-in kom ook voor.

Soms is dit beter om nie die T te verklaar nie. In sommige aksente, insluitend sekere Cockney aksent, die T nie uitgespreek in woorde waarin Amerikaners die T vervang met `n D. In plaas van die T, hoor jy gewoonlik `n kort pouse of `n soort hap. Die woord "battle" kan byvoorbeeld klink ba-ill, maar jy sal amper nooit iemand hoor wat dit praat nie "Ba-ill", waar die spreker sy asem hou en in die agterkant van sy mond aan die einde van die eerste lettergreep hou en hom dan weer uit blaas wanneer hy die tweede lettergreep uitspreek. Dit word ook genoem glottale stop genoem. Amerikaners gebruik dit ook wanneer u woorde uitdruk "mittens" en "mountain"maar die Britte doen dit baie meer dikwels.

• Mense wat Estuary English (letterlik "riviermondengels") of RP praat, mense met `n Skotse of `n Ierse aksent en mense uit Wales vind dit regtig lui en onbeskof om die T nie uit te praat en te doen asof hy nie bestaan ​​nie, maar binne die Die meeste beklemtoon dit is geen probleem om dit in die middel van `n woord in `n informele konteks te doen nie, en byna almal gebruik `n glottale einde aan die einde van `n woord.

Sommige woorde word uitgespreek net soos jy dit skryf. In die woord "herb" die H geluid moet gehoor word. Die woord "been" is eerder soos "bean" uitgespreek as as "bin" of "is". Word binne die RP "again" en "renaissance" uitgespreek as "`n wins" en "hardloop nay sänce"met een "ai" klink soos in "pain", en nie soos in nie "said." Woorde wat eindig "body" jy spreek soos jy dit skryf, soos byvoorbeeld "enige liggaam" en nie "enige maat." Maar sorg vir `n kort, Britse O klank.

Luister na die "musiek" van die taal. Alle aksente en dialekte het hul eie musikaliteit. Kyk na die intonasie van Britse sprekers en vind uit waar hulle die nadruk lê. Maak seker dat die sinne `n stygende, plat of aflopende intonasie het. Hoeveel wissel die intonasie binne `n tipiese sin? Intonasie wissel baie per streek. Byvoorbeeld, in die Britse uitspraak, en veral in die RP, wissel intonasie baie minder as in Amerikaanse Engels, en gewoonlik is die intonasie effens afneem aan die einde van `n sin. Maar dit geld nie vir Liverpool en Noord-Oos Engeland nie!

• In plaas van "gaan hy na die winkel?" jy kan byvoorbeeld beter sê "gaan dit na die winkel toe?" Vra die vraag met `n val en nie met `n stygende intonasie nie (`n stygende intonasie is meer algemeen in Amerikaanse of Australiese Engels).